Perihilair cholangioarcinoom (galwegkanker) is zeldzaam, momenteel worden jaarlijks ongeveer 250 mensen gediagnosticeerd in Nederland, maar de incidentie neemt wereldwijd toe. Op moment van diagnose komt ongeveer 1 op de 5 patiënten in aanmerking voor curatieve resectie. Het grootste deel van de patiënten heeft daarom optimale palliatieve zorg (zorg gericht op de kwaliteit van leven en eventueel levensverlenging) nodig. Door ingroei van de tumor in de galwegen ontstaat bij de meeste mensen een galwegobstructie in het verloop van de ziekte. Dit leidt vaak tot klachten van geelzucht en heftige onbehandelbare jeuk en ontstaat er het risico op een ernstige galwegontsteking. Palliatieve behandeling bestaat daarom uit de plaatsing van een stent (buisje) in de galwegen om de obstructie op te heffen. Bovendien is goede afvloed van gal vaak noodzakelijk om, in ieder geval in studieverband, te kunnen starten met chemotherapie. Voor de behandeling van een obstructie van de galwegen zijn zowel metalen als plastic stents beschikbaar. Metalen stents hebben de voorkeur omdat ze langer open blijven, minder vaak heringrepen nodig zijn en minder complicaties optreden. Helaas kan de tumor ook in metalen stents ingroeien waardoor de stent in de meeste gevallen slechts 3-9 maanden open blijft. Dit leidt tot een hoge ziektelast als gevolg van galwegontstekingen, bloedvergiftiging, her-ingrepen en heropnames, vertraging of zelfs annulering van mogelijk levensverlengende chemotherapie, de noodzaak tot permanente uitwendige galwegdrains en, als geen goede afvloed van gal kan worden bereikt, overlijden.

Om dit verbeteren zou de tumor voor plaatsen van de stent kunnen worden weggebrand. Een bewezen effectieve methode hiervoor is photodynamische therapie. Echter door zware complicaties, zoals een verhoogde gevoeligheid voor licht na de behandeling, is deze behandeling nooit onderdeel geworden van de dagelijkse praktijk of richtlijnen. Recenter is radiofrequente ablatie (RFA) beschikbaar gekomen voor patiënten met galwegkanker (eRFA). Dit is een techniek waarbij met behulp van radiofrequente energie hitte wordt gegenereerd waarmee het tumorweefsel (ten dele) kapot kan worden gemaakt voorafgaand aan de stentplaatsing. Complicaties (2-6%) zijn gemeld na eRFA, maar alleen kortdurende buikpijn trad vaker op na het gebruik van eRFA wanneer dit werd vergeleken met stentplaatsing alleen (31 en 20%), hetgeen nu de standaard behandeling is. Sommige studies beschreven ook het voorkomen van een galblaasontsteking na het gebruik van eRFA, de verwachting is echter dat deze complicatie kan worden voorkomen door RFA niet te dicht bij de galblaas te gebruken en indien deze complicatie optreedt is dit goed te behandelen met antibiotica en/of het tijdelijk plaatsen van een drain. De procedure wordt daarom veilig geacht en het effect op de duur van de doorgankelijkheid van de stent lijkt veelbelovend. Een verlenging van de doorgankelijkheid van de stent variërend van 3.3 tot 5.1 maanden na eRFA is beschreven bij patiënten met galwegkanker. Bovendien zijn er aanwijzingen dat het effect kan worden herhaald wanneer eRFA na obstructie van de stent door tumorweefsel opnieuw wordt gebruikt.